Szanowni Państwo,
W 42. rocznicę wydarzeń
Radomskiego Czerwca ’76., przy pomniku poświęconym uczestnikom tamtych wydarzeń,
w imieniu organizatorów - NSZZ „ Solidarność” Ziemia Radomska, Stowarzyszenia
Czerwiec ’76, Prezydenta Miasta Radomia - witam wszystkich zebranych.
Szczególnie serdecznie witam wszystkich Bohaterów Radomskiego Czerwca’76
represjonowanych w 1976 roku z prezesem Stanisławem Kowalskim. To Wasze Święto i
wam należą się od nas dziś słowa podziękowania i uznania za waszą walkę. Bez
Radomskiego Czerwca 1976 roku nie doszłoby do powstania „Solidarności”, a bez
„Solidarności” Polska nie odzyskałaby w 1989 r. wolności.
Dziękujemy
Wam!
Witam rodzinę sp. ks. Romana Kotlarza – męczennika Radomskiego
Czerwca. Witam dostojnych gości obecnych dziś tu z nami. Premiera RP Mateusza
Morawieckiego, Jego Ekscelencję Ks. Biskupa Henryka Tomasika, Ordynariusza
Diecezji Radomskiej, Przewodniczącego Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”
Tadeusza Majchrowicza, ministrów rządu RP i Kancelarii Prezydenta – Jadwigę
Milewicz, Henryka Kowalczyka, Krzysztofa Tchórzewskiego, Łukasza Szumowskiego,
Andrzeja Derę, Jacka Sasina, Marka Suskiego, Wojciecha Skurkiewicza.
Witam wszystkie poczty sztandarowe, w tym poczty naszego Związku z pocztami z
KF Ursusa i ZR Płockiego na czele. Witam wszystkich członków i sympatyków
Związku, przedstawicieli Komisji Zakładowych NSZZ “Solidarność” Regionu Ziemia
Radomska, delegacje “Solidarności” z wielu Regionów i „Solidarności” Rolników
Indywidualnych.
Witam radomskich parlamentarzystów prawicy oraz
przedstawicieli prawicowych partii i stowarzyszeń politycznych. Witam
przedstawicieli władz miasta Radomia z Prezydentem Radosławem Witkowskim, Rady
Miejskiej miasta Radomia z Dariuszem Wójcikiem oraz władz samorządowych
Mazowsza, powiatu ziemskiego Radomskiego i powiatów sąsiednich i gmin naszego
regionu. Witam przedstawicieli Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej,
Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego i Związku Sybiraków,
harcerzy, Zabużan i Wołyniaków, przedstawicieli IPN z Lublina i Warszawy,
Radomia z prezesem Jarosławem Szarkiem, witam Waldemara Bartosza, Krzysztofa
Choinę, Andrzeja Kropiwnickiego, Andrzeja Kierzkowskiego, Andrzeja Burnata.
Witam przedstawicieli Państwowej i Ochotniczej Straży Pożarnej, leśników,
Wojska Polskiego, Państwowej Inspekcji Pracy z Głównym Inspektorem Wiesławem
Łyszczkiem, Policji, Kuratorium Oświaty, Sanepidu, rektorów radomskich uczelni,
dyrektorów zaprzyjaźnionych zakładów pracy – Enea Wytwarzanie, Kombud SA, Vimex,
Radpec, Wodociągi Miejskie, witam młodzież szkół radomskich, narodowców i
kibiców, przedstawicieli prasy, radia i TV oraz księży, zakonników i siostry
zakonne, rycerzy Jana Pawła II i Kolumba.
Witam Wszystkich Radomian i mieszkańców Radomskiego, którzy przybyli tu pod
Pomnik, by uczcić 42. rocznicę Radomskiego Czerwca ’76.
Szanowni Państwo,
Od wielu lat spotykamy się tu – pod pomnikiem
Radomskiego Czerwca ’76, by oddawać hołd bohaterom tamtych wydarzeń. By
wspominać tamte dni, które zmieniły bieg historii Polski. Dzień 25 czerwca 1976
roku był dla Radomia najważniejszym dniem w całej historii XX wieku.
25
czerwca 1976 roku kilkadziesiąt tysięcy radomskich robotników wyszło na ulice,
by powiedzieć „nie” komunistycznemu reżimowi. Potem były „ścieżki zdrowia”,
tortury, aresztowania i wyrzucanie z pracy. Prześladowania uczestników tamtych
wydarzeń i ich rodzin ciągnęły się całymi latami. Z rąk SB zginął ks. Roman
Kotlarz, bohaterski kapłan, który miał odwagę błogosławić radomskich robotników
idących pod Komitet Wojewódzki PZPR. Miasto zapłaciło za swój brak uległości
wobec komunistów odebraniem funduszy, cofnięciem inwestycji i zablokowaniem
rozwoju. To bolesne doświadczenie, bolesne brzemię…
Jednak jesteśmy
niezmiennie dumni, że tu w Radomiu był jeden z przystanków na drodze naszej
ojczyzny do odzyskania suwerenności i niepodległości. Był Poznań, było Wybrzeże,
był Radom, a dopiero potem rok 1980 i „Solidarność”. Możemy śmiało powiedzieć –
bez Radomskiego czerwca’76 nie byłoby Sierpnia 1980 r.
To także czas i
miejsce, byśmy powiedzieli wszyscy uczestnikom Radomskiego Czerwca
„dziękujemy Wam za waszą odwagę, za waszą walkę”.
Zapoczątkowaliście lawinę,
która zmiotła po kilkunastu latach komunistów z ich stołków, zmieniła bieg
historii Europy, świata. Jesteśmy więc tu dziś w 42 rocznicę, by powiedzieć temu
światu, że zawdzięcza swój obecny kształt także bohaterskim robotnikom z
Radomia. By im jeszcze raz podziękować.
Dziękujemy też tym, którzy w 1976
roku, mimo presji komunistycznej nie wahali się by wyciągnąć pomocną dłoń do
prześladowanych radomskich robotników i ich rodzin, którzy wspierali ich
materialnie i duchowo, próbowali bronić ich przed zakłamanym komunistycznym
wymiarem sprawiedliwości, dyspozycyjnymi sądami i kolegiami.
Tak z ludzkiego odruchu
solidarności i pomocy narodziła się „Solidarność”, która swoją siłę ujawniła
w1980 r.
Szanowni Państwo,
To NSZZ „Solidarność” Ziemia Radomska od początku
walczył o to, by uczestnicy tamtych wydarzeń zostali zrehabilitowani, by
przywrócono im godność i należne miejsce w polskim społeczeństwie.
W piątą
rocznicę Radomskiego Czerwca, w 1981 r., dzięki wysiłkom MKR NSZZ „Solidarność”
Ziemia Radomska poświęcono kamień węgielny pod pomnik Radomskiego Czerwca’76. I
choć w 1981 r. nie udało się wywalczyć pełnej rehabilitacji uczestników
radomskiego protestu i nie można było ich publicznie nazwać bohaterami - na
kamieniu węgielnym widnieją bowiem zaledwie słowa o „Ludziach
skrzywdzonych w związku z robotniczym protestem” – to ten kamień stał tu,
u zbiegu ulic Żeromskiego i 1 Maja ( dziś 25 Czerwca), jako widomy znak, stale
przypominający komunistom, że polskie społeczeństwo jest przeciw nim, a ich
władza nie będzie trwała wiecznie. 4 czerwca 1991 roku przy tym pomniku modlił
się za Polskę i „Solidarność” Ojciec Święty Jan Paweł II.
Walkę
o przywrócenie godności bohaterom Czerwca’76 oraz zadośćuczynienie im za lata
prześladowań „Solidarność” Ziemia Radomska toczyła dalej. Gdy w 1997 r. w
wyborach zwyciężyła AWS podjęliśmy starania, by sejm RP przyjął stosowne
regulacje prawne przy okazji nowelizacji ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń
wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu
państwa polskiego. Na wniosek Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Ziemia
Radomska, przygotowano też pierwsze wnioski kasacyjne dotyczących osób
niesłusznie skazanych za uczestnictwo w wydarzeniach Radomskiego Czerwca.
Kolejny etap naszej walki o przywrócenie godności bohaterom Czerwca’76
rozpoczął się po pierwszym zwycięstwie wyborczym Prawa i Sprawiedliwości.
Ówczesny premier Jarosław Kaczyński, przeforsował w sejmie RP nowelizację
ustawy, którą na wniosek NSZZ „Solidarność” Ziemia Radomska przygotowała
p. poseł Marzena Wróbel. 19 września 2007 r. prezydent Lech Kaczyński
podpisał ją , przywracając tym samym cześć i godność Ludziom Czerwca 1976 r., a
także dając im po tak wielu latach możliwość ubiegania się o zadośćuczynienie
moralne i finansowe za lata krzywd i prześladowań.
Potem Zarząd Regionu NSZZ
„Solidarność” podjął starania, udzielając wszelkiej niezbędnej pomocy, by
Bohaterowie Czerwca zorganizowali się. Tak powstało Stowarzyszenie „Czerwiec
76”, którego jednym z zadań jest pielęgnowanie pamięci o wydarzeniach
Radomskiego Czerwca’76, o bohaterskich robotnikach Radomia, którzy w tamtych
trudnych dniach mieli odwagę upomnieć się o sprawiedliwość i ludzką godność.
Szanowni państwo,
Ten pomnik, to miejsce, to jest miejsce, w którym
radomska „Solidarność” walczyła i walczy o szacunek, godność dla Bohaterów
Radomskiego Czerwca’76 i wolność naszej ojczyzny wspólnie z przedstawicielami
radomskiego Kościoła. To jest to miejsce, w którym od lat odprawiana jest
rocznicowa msza św. pod pomnikiem Radomskiego Czerwca’76, zawsze 25.06, zawsze o
godz. 18.00.
W marcu 1995 roku Walny Zjazd Delegatów NSZZ „Solidarność”
Regionu Ziemia Radomska podjął uchwałę ustanawiającą dotychczasowy kamień
węgielny Pomnikiem Bohaterów Radomskiego Czerwca, a kolejne nasze zjazdy
podtrzymały ową decyzję. I choć dziś pojawiają się inicjatywy budowy nowego
pomnika, to my od kilku lat proponujemy, by Bohaterom Radomskiego Czerwca
wystawiono prawdziwy „pomnik serc” – Dom Weterana dla Bohaterów Czerwca’76
z Radomia, Płocka, Ursusa - gdzie owi Bohaterowie, których zdrowie i
status ekonomiczny zniszczyły lata prześladowań ze strony komuny, mogliby
spokojnie, godnie, dostatnio i pod godziwą opieką spędzić resztę swojego życia.
Niestety nasz zeszłoroczny apel w tej sprawie przeszedł praktycznie beż echa,
ale szybkimi krokami zbliżają się wybory samorządowe i może wybrane na nową
kadencję władze Radomia wraz z samorządowcami z Płocka i Ursusa o taką
szlachetną w swojej wymowie i bardzo konkretną zarazem formę upamiętnienia się
pokuszą. Takiej mądrości życzymy im z całego serca!